boleh ke pegang hidung?

semalam, i met this patient dekat unit physiotherapy...
mase sampai2 tuh, tgk die ngah kene usik dan buli dengan wife dan juge nurse yang ade dalam unit tuh...pakcik tuh ketawe2 je keje sambil die duduk mengadap cermin dan badan menunduk kat meja macam tengah konsentrate buat something yang aku tak nampak ape, pasal die membelakangkan aku...so, pegila dekat2...nak gak dengar dan tengok ape yang dorg nga bulikan pakcik itu...manelaa taw bole gak aku join membuli...kekekekekekkeke...

pegi dekat2 aku nampak die tengah memulas nat  masuk dalam bolt..kat atas papan tuh, banyak bolt dan nat disusun2 tercacak so patient prektis masukkan nat dalam bolt...mesti korang pelik ah kan, kenape laa orang nak buat keje itu...macamlaaa takley bwat kat rumah...(sape kate takley??)...ape significant buat bende tuh kan?

okey, senanye pakcik neh penah kne strok...disebabkan die dikategorikan sbg golongan belia lagi sal umo die 40 lebey, menggunekan tangan adelah sangat penting ntk die...nak tulis and all..so latihan bolt and nat neh pentingla nak kasik tangan die boleh at least pegang pen dan menulis....

ehem, sebenarnye bukanla nak cite part tuh sgt...tuh cume nak memberi sedikit pengetahun am la...hehehe
so setelah melihat pakcik tuh bertungkus lumus buat bende tuh sambil mulut die dok membebel pasal ape ntah (die neh lecterur ok!)...and org2 keliling die pon dok membebel kat die pasal die neh banyak sangat cakap sampaikan nak putar satu nat dalam bolt tuh punyelaa makan mase lame cez bile bercakap die benti buat..(siyes comel pakcik tuh...keke), make bermulelah sesi perkenalan kami...tanya2 sikit2..aku tanye sikit jela kan...ape je nak taw...cez da taw diagnosis die ape...yang byk ckpnye, obviously adelah die...cume ade 3 point bende yang die cakap yg buat aku cam terkesan disini...

satu bendenye, die citela, sebagai seorang pensyarah yang org sume dengar cakap die, ikot arahan die and all, die ade ego die sndrik....betape pentingnye ego seorang lelaki neh, punyela payah nak dilenturkan sampaikan kalo junior2 or student memberi nasihat die tak amek dulik sangat la...yerla, orang da makan garam kononnye...sampaila pas da kene strok...bile diri terlantar je, bile diri just boleh tgk org berjalan2 depan kte dengan selambenye tp kite takley nak jalan, bile nak bercakap pon bertabur2 pasal lidah pon dapat kesan, bile nak makan terpakse disuap or ditaruk tiub makanan...bile nak buang air terpakse bergantung kat org...
baru sedar, betape bergantungnye kite kepade org laen sampaikan terpkir, apela ade nye dengan ego tuh....last2 yang mendengar arahan adelah kite, yang memberi nasihat adelah orang yang dulu nasihatnye kite pandang remeh pasal die muda dari kite...hurm..ego mungkin takpe, sebab tanpe ego, susah nak mempertahankan maruah..tpi biarlah cukup2 je, sampai tak perlu sombong, manelah taw, ditarik balek kebolehan mempertahankan ego tuh..hurmm...pengajaran nombor 1...

lagi satu bendenye, die cakap, sume pakar2 neh, bukanlah pandai sangat...yerla...lagi kite subspecializekan diri kite, maknenye semakin tggi pendidikan kite...dapat phd ke master ke sume ke...tapi sebenarnye, itu hanyelah ilusi...semakin specialize, semakin narrowla ilmu kite sedangkan cabang ilmu tuh luas...die kate, sebab itulaa, kalo die jmpe doktor bedah, bedah jela doktor tuh taw...sedangkan manusia itu adelah SATU being...bukan organ2 yang bertaburan tanpe sistem...begitu juge macam bidang2 lain yang ade pengkhususan yg berbagai2...pengkhususan memang penting bg certain2 bidang macam medicine, tapi pemikiran mungkin harus lebih luas bile ilmu yang dpilih nak dibelajar tuh semakin narrowed down...pengajaran nombor 2

and then die cite lagi....dan yang neh yang paling aku tersentuh sebab betape besarnye akibat sesuate bende atau penyakit tuh dijatuhkan ke atas seseorang tuh sekadar nak sedarkan kite tentang kepentingan bende yang kite anggap SANGAT2 remeh...kene strok, bukanla bende yang remeh...kene strok adelah sangat serius sebab, kalo patient tuh mati sebab strok, make strok neh menyebabkan hilangnye independancy seseorang tuh, hilang fungsi sebagai ahli keluarga dan ahli masyarakat, hilang keyakinan kepade diri sendirik..macam2 lagi la....tapi ntk pakcik yang sorang neh lepas beberape bulan kene strok, die regain dependancy die, regain fungsi sebagai ahli keluarge dan masyarakat, dapat keyakinan diri...tapi bende yang die ingat dan bersyukur adelah bolehnye die pegang semula hidung die...ish..pelik...
selame 40 taon hidup, die tak sedar nikmat pegang hidung sndrik...tapi, die ditimpa strok (bukan patah tangan ke urat saraf kat tangan rosak ke yang kurang teruk dari strok) ntk die sedar, nikmat pegang hidung sndrik...
dasat,kan? betape manusia neh tak bersyukur sampaila satu nikmat trivial ditarik balek dari kite...pengajaran nombor 3...

jarang aku nak bercerite banyak2 dengan patient...yerla, kalo yang kat wad tuh biasenye sume pon macam depress sikit pasal da bosan dok sane kan...
yang neh adelah sorang manusia yang dah kembali ceria dan positif berkat dorongan org2 dikeliling die...
disebabkan tuhla, die kongsi pengalaman hidup die...meng refleks smule betape, hidup die selame neh mengejar pangkat kadang2 doa pon tak sempat...sume tuh die ingatkan kat aku, supaye jangan leka dengan dunia...sigh~ tapi aku?

hari2 mendatang mungkin akan menghadap banyak kesakitan dan macam2 lagi...mungkin permulaannye rase insaf sume ade...tapi takot jugak, kalo lelame nanti diri jadik lali...sampaikan tak nampak hikmah pesakit ade dalam wad tuh, bukan sekadar sumber pendapatan kite, tapi juge sebagai pengajaran...

kepade pakcik...terime kasih~